Зээ хө, бид энэ "Хөрш Тоторо" гэдэг хүүхэлдэйг өдөрт нэг удаа үзэж байна. Мундаг уу? Хэ хэ.
Би ч оройн хоол энэ тэр гэсэн ажилдаа түүртээд тавиад өгчихнө. Угтаа бол маш буруу. Зурагтад хүүхдээ найдаж болохгүй гэж толгойдоо шингээгээд авчихсан ч үйлдэл минь зөрөөд байна.
Дээрх зураг бол номыг нь уншиж буй байдал. Үйлдэл бүрийнх нь үг яриаг дагаж хэлээд байдаг болсон.Тоторо амаа том ангайж орилдог үйлдлийг маш чадварлаг дуурайна.
Цэцэрлэгийн үүдийг хэсэгтээ чимсэн Тоторо. Цэцэрлэгийн гал тогооны үүдэнд зөвхөн Тоторо л чимэглээстэй байсан юм. Түүнийг нь бага зулзага харна гээд эсрэг зүгт гараа хаялаад алчихдаг байсан юм.
Тэгсэн энэ зурган дээрх Тоторо ашгүй үүдний хананд өлгөгдөж бид хоёр үүд рүү чиглэх замдаа хэсэг сатаардаг болж билээ.
Даанч одоо байхгүй, өөр зургаар, дүрсээр сольчихсон. Улиралдаа тохируулаад.
Бид хоёр яг л ший жүжиг үзэж байгаа юм шиг үүний өмнө суугаад л, ярилцана. Багш нар нь өхөөрдөөд, ёстой хайртай дуртай юм аа тийм ээ? гээд л инээнэ.
Гэртээ байдаг өөр номнуудаа уншуулна л даа. Гэхдээ Тоторогийнхоо ном шиг өдөр бүр биш.
Ямар сайндаа номын сан дагуулж явж, өөр ном байдаг юм шүү дээ, үр минь гэж зааж өгсөн. Тусгаж авсан эсэхийг бүү мэд. Ойрын хугацаанд нэг орно доо, урд нь зээлсэн номоо буцаангаа.
Дуртай зүйлийг нь хэт хорьж болдоггүй гэсэн. Тийм болохоор номыг нь бол байнга нүдэнд нь харагдах газар тавьж байна. Харин зурагт бага үзүүлэх санаатай удирдлагаа нуудаг болсон.
Нэг иймэрхүү гурван зулзага минь гурван өөр ааш араншинтай, сонирхолтой, үзэл бодолтой болж өсч байна даа. Гэр бүлийн хүмүүжил чухал гэх юм, хичээнэ дээ...
Уншигч олон минь ч хичээгээрэй дээ. Хөл хориогоо үр хүүхэдтэйгээ аятайхан даваад гарцгаадаг юм шүү дээ...
0 件のコメント:
コメントを投稿