Харих замд

Өнөө өглөө хот дотроо боловч урд зүг рүү 40 гаран минут давхиж хүрдэг бага сургууль орчихоод ирлээ. 

Бага зулзагаа өгчихөөд, гэртээ ирж дунд зулзагатаа баахан үүрэг даалгавар өгчихөөд, жирийлгэсэн. 

Дунд зулзага өнөөдөр амарч байгаа. Учир нь хагас сайнд хичээллэсэн. Энэ талаар тусад нь бичнэ ээ. Түр хүлээгээрэй.

Машины цонхоор. Давхилт дундуур дарсан тул гоё гараагүй байх. Гэснээс би блогтоо оруулдаг зурагнуудаа ухаалаг утсаараа л дардаг л даа. Зургийн аппарат тэр бүр авч явахгүй ээ. Ачааны нэмэр санагдаад. Тэртэй тэргүй ухаалаг утас байхад тийм ээ. 

Суугуул хотын минь жимс жимсгэний өлгий нутаг гэхэд хилсдэхээргүй газраар давхиж яваагаа гэнэт санаад. Амжиж дарсан жимсний зураг. Илжгэн чих. Зөндөө их зөрж өнгөрсөн. Даанч би нэг гартаа нэг их том алим, нөгөө гараараа жолоогоо мушгиад түмэн завгүй л явлаа. Өө бас алим идээд ам нь түмэн завгүй.

Утга, өнгө ижил гурван зураг болчихлоо. Гэхдээ яахав. Энэ гурвыгаа нүүр номдоо, инстаграмдаа оруулчихсан. Гялалзуур байна уу? Хо хо. Одоо тэгээд бас ингээд блогтоо оруулж сууна. 

Нэг бол түмэн завтай ч юм уу. 10 хуруугаа бүрэн дүүрэн чадлаар нь ашигладаг юм аа, цаадах чинь. Завтайг нь гайхна уу? Сүрхийг нь гайхна уу? Та нарын л дур шүү дээ. Хи хи. 

Цаг агаар сайхан, намрын налгар өдөр байлаа, ашгүй. Бороотой бол бас л...

За бүгдээрээ шинэ долоо хоногоо амжилт бүтээлээр дүүрэн өнгөрөөгөөрэй. Монгол дахь уншигчид минь, хөл хориогоо яаж ийгээд даваарай. Төр засгийн зарим нэг сүржигнэлд тархиа бага угаалгаарай. 

Хойд Молонгос гэж хаанаас ч уншчихав даа. Түй түй түй. Гэхдээ л гаднаас та нарыгаа харахаар нэг л тийм нэг хойд Солонгос ч юм шиг санагдаад, харамсаад...

За түр баяртай, хадуурахаасаа өмнө хуруугаа зогсоолоо.