Талим өвгөн минь дээ

За би нимгэн номнуудаасаа түүж уншиж байгаа юм шүү. Олон нимгэн номтой байна уу? Хэ хэ. 

Зохиолын баатар Анарын дуртай гэж жигтэйхэн зүйлийн нэг нь морь унах. Боломж гарвал морь уначих юмсан гэсэн хүсэлдээ хөтлөгдөн наадмын талбай руу зүглэнэ. Ингээд нэгэн цайлган бүсгүйтэй танилцаж морийг нь гуйж унана.

Түүнд уриалгахнаар морио өгч унуулсан бүсгүйг Ийнгаа гэнэ.

Ийнгаагийн юунд ч юм татагдсан Анар түүнд сарын дараа гэрт нь очиж уузлахаар амлалт өгнө. Ийнгаа ч түүнийг гэртээ урьж морь унахыг хүснэ...

Ёстой нэг цагаахан, ариухан хайр сэтгэлийн эхлэл ингэж тавигдана. 

Өмнөх номонд гардаг шиг "татаж чангаадаг" зүйл гарахгүй. Гоё.

Гаднаасаа нэг муу хөдсөн дээлтэй хөгшид минь дотроо ямар их, ямар аугаа зүйлийг агуулж байдгийг ухааруулсан ном санагдсан. 

Талим өвгөний тэр ухааны цар, байгальд хандаж буй хандлага зэргээс их зүйл ойлгоно. 

Хот газраас тэс өмнөө, нарлагхан, цэнхэрлэн харагдах үзэсгэлэнт уул толгод, нүд алдам тал нутаг, хөх тэнгэр, ногоон зүлэг, сувдан цагаан гэр, чулуун гэр эдгээрийн тухай уншаад, Монгол харихдаа хөдөө л амьдардаг юм шүү гэх бодол тээв. 

Ер нь гадаадад амьдардаг улс хэрэв үүнийг уншвал тэгж бодогдохоор, бодогдуулахаар бичигдсэн. Зохиолчийн агууг биширнэм...

Хотод төрж өссөн надад ингэж бодогдохоор, хөдөө өссөн хань ижил аягүй л бол маргааш ерөөсөө "харьлаа" гэх вий дээ. 

Тийм болохоор л "хүн байгаль хоёр хүйн холбоотой" гэж ярьдпаг, сургадаг, бичдэг биз ээ?

Олон юм бичмээр байвч өөрсдөө уншваас тансаг тул зургийг нь л орууллаа. Хэ хэ.

"Цахилж яваа гөрөөс" туужийн эсрэг талаас нь бичсэн, нэг ном мөтрлөө 2 зохиол уншина гэсэн үг. Нимгэхэн хөөрхөн зохиол хэрнээ ихийг бодогдуулсан, өгөөж ихтэй хоёр хөөрхөн тууж нэг дор уншчихна шүү...

Түр баяртай, бүгдэд нь амжилт хүсье.