Загнахгүй? 2

Өмнөх бичлэгт зулзагынхаа элдэв аашны тухай хальт бичсэн дээ. Энд япон хүүхдүүд ч мэдээж элдэв ааш гаргана. Япон ээжүүд ч уурлана, бухимдана, орилно, загнана, зодно. 

• Уурлахдаа, загнахдаа яг хэний төлөө уурлаад байгаагаа олж мэдэх, ойлгож авах. 
• Тухайн үеийн л үйлдэлд уурлах. Улирсан баларсныг сөхөж уурлахгүй байх. Мөн ирээдүйд нь санаа зовоод, ирээдүйн төлөө нь уурлахгүй байх. 
• Хүүхэд 100 дахин хэлж байж ойлгодог. 30 дахь удаагаа хэлээд ойлгож байвал баярлах. 
• Дахиад л ингэчихлээ, тэгчихлээ гэж бодохгүй байх. 
• Сайн ээж байх гэж хичээх тусам уурлаж бухимдах чинь ихсэнэ. Заримдаа хэт чухал царайлахгүй, 100 хувьд хүрэхгүй байж болно. 
• Хүүхдэдээ тавьж буй "найдлага", "төгс байлгах" гэсэн үнэлэмжээ буулгах. Ээж хүн хүүхэд нь өөрийнх нь бодсоноор нь байхгүй бол уурладаг. Хүүхэд бол хүүхэд, би бол би гэж бодох. 
• Тоглоомыг нь хэн ч хураасан болно. 

Өөрийн туршлагаас бичихэд. Зулзагуудын тоглоом шалаар хөглөрдөг хөглөрдөг. Тэр өдөртөө бол хураадаггүй. Хэ хэ. Хураахаар буцаагаад гаргаад ирчихсэн байдаг болохоор, тоглоомоо хураагаачээ гэж уурладаггүй. 

Хайран цаг, энерги биз дээ? Тэр цагаа ингээд блог бичихдээ зарцуулсан минь ээжид ч зулзагад ч ашигтай. 

Нэг сургалтын төвийн сурталчилгааны зар дээр "Бид таныг 100 дахин асуусан ч инээмсэглэл дүүрэн, уурлалгүй хариулна" гэсэн утга бүхий бичиг байдаг юм. Хүүхэд 100 дахин хэлүүлж байж ойлгодог гэснийг уншаад шууд л тэр сурталчилгааны самбар толгойд орж ирсэн. 

Яагаад 100 гэж боддог байсан чинь ийм учиртай байх нь. Хэ хэ. Одооноос "хэд хэлүүлж байж ойлгох болж байна аа?" гэдэг өгүүлбэрийг хэрэглээнээсээ хасна аа. 100 хэлүүлж байж ойлгоно, одоо хэд дэх нь билээ гэж бодож байтал уур маань замхраад алга болох юм болов уу? Ккк. 

Улирсан баларсныг сөхөж уурлаад байдаг талтай шүү, нээрээ. Эртээд бас л тэгээ биз дээ? гэж ирээд л. Үүнийгээ болихоос. Ингээд бичээд байсан чинь ер нь уурлаж болохоор, загнаж болохоор юм үлдэх нь үү энэ чинь одоо. Хо хо. 

Яг уурлах гээд ирэх үедээ анхаарлаа сарниулах 4 арга гэнэ. 

1. Гүнзгий амьсгалах. Удаанаар гүнзгий амсьгаа аваад, түүнээс нэг дахин илүүтэйгээр удаан гэгч нь амьсгалаа гаргах. 

2. Coping mantra. Уур чинь хүрсэн үедээ өөртөө хэлдэг үг. Нэг ёсондоо маань мэгзэм маягийн юм гэж ойлголоо. Орчуулга нь юу гэж байдаг юм бол? Уншсан хүн байвал хэлж өгөөрэй. Хичээнгүйлэн хүсье. Хэ хэ. 

Жишээ нь "баярлалаа" гэдэг үг байж болно. Мөн "зүгээр дээ зүгээр", "өө энэ бол юу ч биш" гэх мэт. Нэг бол яагаав "Үнсгэлжин"-д шидэт дагинын хэлдэг "Бибидэ бабидэбүү" ч байж болно гэнэ шүү. Ямар нэгэн ая амандаа аялсан ч болно гэнэ. 

Өөртөө таарсан, өөрийнхөө дуртай зүйлээ л амандаа үглэхэд болох юм шиг байна. 

3. Grounding. За энэ болохоор хүн уурлахдаа ар араасаа л элдэв бодол хөрвүүлчихдэг гэнэ. Жишээ нь дахиад л ингэчихлээ, эртээдхэн бас тэгээ биз дээ? ч юм уу? 

Уурлах үедаа албаар анхаарлаа яг  нүднийхээ өмнө байгаа ямар нэг юм руу шилжүүлж, түүнд төвлөрүүлэх арга. Юу ч байж болох юм байна. Үзэг, утас, ном, аяга гэх мэт. 

Мөн энэ үед өнгөрсөн, ирээдүйг бодолгүй "одоо"д анхаарлаа төвлөрүүлэх. 

4. Time out. Яг уурлах гээд байна, загнах гээд байна гэж бодсон үздээ тухайн газраас холдох арга. Ингэвэл хэлэх ёсгүй байсан үг, хэлмээргүй байсан үг зэргээ хэлчихнэ гэж айлтгүй. 

Ингэж холдохдоо 5-хан минут, яг одоо уужирч чадахааргүй байгаа тул 10 минутын дараа ярилцая ч гэдэг юм уу? гэж заавал хэлэх. 

Юу ч хэлэлгүй гараад явчихбал хүүхэд чинь ээж эргэж ирэхгүй бол яана аа гээд санаа нь зовчихно. Айдаст автана.

Гэх мэтчилэн бичжээ. О.зулзага нь томоо гэгчийн болчихсон байдаг. Жаахан оройтоод ийм төрлийн ном уншчихав уу? Яав? Хэ хэ. 

Үлдсэн 2-тойгоо үзэж тарахад бас л хэрэгтэй юм даа тийм ээ. 

Үргэлжлүүлж бичих эсэхээ шийдээгүй л байна. Уураа хэрхэн дарах гэж бас байсан. Амжвал бичнэ ээ. 

Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье өө.