Загнахгүй? 3

Уурлах, уур чинь хүрэх үедээ бичих, нэг бол халууны хэм тогтоох. 

Уураа хянаж чаддаггүй нэг зүйлийн нэг бол ууранд ямар нэгэн хэмжүүр гэж байдаггүйд оршлог. Уур нь гэрэл асааж унтраах товчлуур гэж байдаггүй тул өөрийн уурын хэм хэмжээг ойлгоод авчихбал их зүгээр. 

Жишээ нь уур хүрээгүй, тайван буй үеээ 0 хэм гэж үзээд, дээш нь нэмээд явна. Хоёр хоёроор ахиулна. 2 хэм нь бага зэрэг уур хүрсэн үе, 4 хэм нь нэлээд цухалдаад ирэх үе. 6 хэм нь зэвүү хүрсэн үе, 8 хэм нь дэлбэрэх дөхсөн үе. 10 хэм нь хүн болж төрөөд хамгийн дээд зэргийн уурлалт. 

Гэх мэт гэнэ шүү. Орчуулга нь жаахан сонин болчихлоо. Хэ хэ. Эх хэлээрээ буулгаж чадахгүй байна. Яанам бэ? 

Мөн уурыг чинь хүргээд байдаг зүйлсээ чухал, чухал бусаар нь ангилах зүгээр гэж байна. Тухайлбал тоглоомоо хураахгүй байх нь нэг их сүртэй, уурлаад байхаар зүйл биш, өнгөрөөж болно гэж үзэх. 

За тэгээд бухимдаад, ядраад, стресдээд байгаагаа мэдэж байвал нэг удаадаа хүүхдүүдээ аавд нь даатгаад өөрөө орж гарах, өөрийн дуртай зүйлээ хийх, өөртөө цаг гаргах гэх мэт арга байна. 

Хүүхдээ загнахдаа нэг зүйлд нь төвлөрч загнах. Олон юм зэрэг хэлж, олон талыг нь хэлж уурлахгүй, загнахгүй байх. 

Загнахдаа хэлдэг өгүүлбэрүүдээ цаасан дээр буулгаад нэг уншаад үзээрэй. Хоорондоо хамаарад багатай, олон утгагүй өгүүлбэр хэлсэн байх вий? Түүнийг чинь хүүхэд бүгдийг нь ойлгох нь юу л бол? 

Яагаад чаддаггүй юм гэхийнхээ оронд яавал чаддаг болох вэ? гэж хэлж загнах.

Solution Focused Approach гэдэг арга гэнэ шүү, үүнийг. Яавал чадах уу? гэдэг дөт замыг нь хайх арга юм шиг байна тийм үү? 

Загнахдаа хүүхдийнхээ төрөлх ааш араншин, байгаа байр байдлыг нь үгүйсгэсэн үг, хэллэг хэлэхгүй байх. Энэ нэг юм ерөөсөө л ийм удаан шдээ, залхуу шдээ, толгой муутай шдээ гэдэг ч юм уу? 

Үг хэлээс илүүтэйгээр биеийн хэлэмж заримдаа их чухал байдаг. Тэврэнгээ, хөтлөлцөнгөө, доош өвдөглөж суугаад хүүхдийнхээ нүдний харцтай ижил хэмжээнд очиж өөд өөдөөсөө харж ярилцах гэх мэт. 

Хүүхэдтэй том хүн дээрээс буюу зогсож харьцах нь тухайн хүүхдэд асар тайван бус, айдас хүйдэс төрүүлдэг гэж үздэг юм билээ, энд. Цэцэрлэгийн багш нар бол ихэвчлэн өвдөглөж сууж байгаад л харьцаж харагддаг. 

Чи тэгээд байх юм, чи ингээд байх юм гэхээсээ илүү би ийм байна, надад ийм байна, тэгээд өгөөч, ингээд өгөөч гэвэл үр дүнтэй байх тохиолдол ч бий. 

Мөн нийгмийн зүгээс ирдэг "ээж хүн тийм байх ёстой, ийм байх ёстой" гэдэг дарамтад бага өртөх. Сургууль цэцэрлэг, найзууд, хамаатан садан дунд нэг тийм бичигдээгүй ээж хүн ийм байх ёстой гэсэн дүрмүүд яваад байдаг даа, тэдгээрийг заримдаа тоохгүй өнгөрдөг байх. 

Энэ бас их чухал тийм ээ? Жишээ нь эх хүн, эмэгтэй хүн байж гэж ирээд л ярихаар заримдаа дотроо дургүй хүрдэг үе бий бий. Жишээ нь ээж нь юм байж тэрийг нь оёоч, угаагаач...

Хөх зүү хөндлөн барьж сураагүй хүнийг яалтай?...

Нэхэх оёх хоёр чинь шаал өөр шүү. Хэ хэ. 

За өөр юу билээ? Үргэлжлэлийг дараагийн бичлэгт. 

Түр баяртай. Бүх ээжүүдэд амжилт хүсье. Төгс төгөлдөр ээж байх гэж хэт хичээх хэрэггүй шүү.