Далайд нулимс хэрэггүй

Нэг хөөрхөн ном зээлээд ушчихлаа. 

Яагаад унших болсон гэхээр? Ээжүүдийн баярын бэлэг гэж о.зулзага шуудан илгээгээд. Хүн болгонд хөөрхөн жижиг захиатай. Бэлэгтэй. 

Ээжид ирсэн бэлгэнд нэг жижиг ном. Захиандаа зохиолчийг нь дурдаад, энэ номыг бас уншаарай, танд таалагдана гэсэн байсан. Уншлаа, таалагдлаа.

Хаитани Кэнжиро хүүхдийн зохиолч. Зөндөө л олон хүүхдийн ном зохиол уншиж байсан ч зохиолчийн нэрийг анх удаагаа л сонслоо. 

Гэхдээ олон ном байдаг болохоор тэр бүр зохиолчийг нь цээжилдэггүй. Тухайн үедээ харж л байдаг юм уг нь. Хэ хэ. 

О.зулзагын өгсөн ном нь арай өөр. Жижиг хэвлэсэн ном. Би томоор бичсэн, том номонд түлхүү дурладаг. 

Учир нь үсэг том, мэдэхгүй ханз гэх мэтийн зурлага тод харагддаг юм. Нас ахина аа гэж...

Захиандаа дурдсан энэ номыг хотын номын сангаас зээлээд уншчихсан. 

Агуулга нь их хөөрхөн. Далайд шумбадаг нэгэн жаалхүүгийн тухай гарна. Жаалхүүг тойроод эргэн тойрных нь хүмүүс, багш нар, сургууль, найз нөхөд, гэр бүл, тосгоны хүмүүс гээд л. 

Орчин үед далайд шумбадаг, загас барьчихдаг хүүхэд цөөрөөд, бүгд л гэртээ хичээл хичээл гээд бүгэх болсныг, гадаа бага тоглодог болсныг бага зэрэг шүүмжилсэн өнгө аястай.

Байгальтай харьцаад ирэхээр хүүхэд хэрхэн өөрчлөгддөг, бие хаад нь хэрхэн нөлөөлдөг тухай гарна. 

Жаалхүүд далайд шумбахыг заасан тосгоных нь өвөө нас барчихдаг. Өвөөдөө амласан амлалтаа биелүүлж чадаагүйдээ хямран далайд шумбана, уйлна. 

Гэхдээ өвөөгийнх нь хэлсэн "Далайд нулимс хэрэггүй" гэдэг үгийг зүрхэндээ шингээн, сөрөн алхана...

Нэг жижиг ном уншаад дуусдаггүй. Дуусахаар нь о.зулзагынхаа өгсөн номыг уншина. 

За түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье. Зулзагуудаа гадаа сайн тоглуулаарай, хөдөө авч гараарай. Хэ хэ.