Уламжлалт бичвэр шүү. Бага зулзагынхаа үйлдэл, зан ааш, авирын тухай ихийг бичмээр санагддаг ч, блогоо нээгээд суухаараа өөр зүйл биччихсэн сууж байх юм аа.
Хайр хүргэсэн, заримдаа уур бухимдал хүргэсэн нэгэн хөвүүн энд бойжиж л байна. Хэ хэ.
Энэ таглаатай тосон харандаа. Эхэндээ би юу юм бол гэж гайхаад л суулаа. Эгч нараас л дүүд ирж. Эгч нарт хэн нэгэн бэлэглэсэн. Би бол худалдаж авч өгөөгүй.
Ээж бол аль болох хямдханыг авч өгдөг. Учир нь багадаа эд нар чинь их чанга дарж зурдаг. Заримдаа авч өгөөд удаагүй байхад л хошуу нь хугарчихсан харагддаг.
Нэг харсан чинь ийм бүтээл туурвиж. Өөрөө зураг дар гэж хэлсэн. Урж хаяж болохгүй, хадгал гэсэн. Зарлиг ёсоор нь хадгалсан. Эгч нарын бүтээлтэй хамт.
Аминдаа зурагт үзүүлэхгүй гэж үзэж тарахаараа цаас дэлгэж сууна. Ном дэлгэж сууна. Гэхдээ яаж ийгээд л зурагт үзээд байна. Уран сайхны кино, бүр Харри Поттер үзэж энэ тэр...
Дараахан нь үүнийг зурж. Үүнийг нь гэхдээ хаячихсан. Хэ хэ.
Энэ харандааны нэг сул тал нь гар, хөл маш их будаг болдог. Тэр гараараа өөр юманд хүрэхээр бас л тэр нь будаг болно.
Юу нь сонирхолтой санагдсан гэхээр? Нэг л өнгөөр дагнаад байдаг хүн чинь өөр өнгө нэмж зурсан нь.
Заагаад өгчихсөн юм шиг, нэг тийм уусгаж зурсан байгаа биз? Жаахан бараан өнгө л дагначихсан болохоос. Хэ хэ.
Ихэвчлэн бидэн хоёр нь хагас сайнд зураг зурдаг даа. Бусад өдөр амжихгүй...
Дурлаад суухаараа бас гэж хөөрхөн төвлөрч харагддаг. Тэгэхээр ирээдүйд хичээлдээ гайгүй төвлөрөх байгаа... Хи хи.
Түр баяртай, бүгдэд нь амжилт хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿