Морин уруул

За нэг ийм ном уншаад дуусгалаа. Сайхан байлаа, эх орондоо очоогүй удаж байгааг ч хэлэх үү? 

Хөдөө нутаг, монгол ахуй уншихаар самсаа шархирдаг болжээ. Нас ахина аа гэж...

Ингээд бичихээр намайгаа учиргүй "аниа, эгч" гээд бодчихов доо. Гадааддаа бол цэл залууханд тооцогдоно. Ха ха.

Сумын бага эмч болох Дэгмид өвгөний дүр гарна. Түүнийг тойроод хэд хэдэн туслах дүртэй.

Сэржмаа гэж бүсгүйн тухай х өгүүлнэ. Дэгмид өвгөний залуу насандаа дурлан, хамтын амьдрал зохиож байсан бүсгүй. 

Хөдөө хээр, зэлүүд, бөглүү газар тогтохгүй явчихдаг. 

Зохиолын төгсгөл хүртэл Сэржмааг нь хүрээд ирэх болов уу? гэж мөн ч их хүлээлээ. Ирсэнгүй, өвгөн ч ойчоод өгөв. Харамсалтай. 

Ганц өвгөний дүрээр маш олон санааг агуулсан. Байгаль эхээ, нутаг усаа хайрлах, хүн хүнээ хайрлах, хүндлэх тухай өгүүлнэ. 

Нэг гоё мөрт байсан нь "....Ер нь хорвоо ертөнцөөс хүмүүс буцахын тоолонгоор хичнээн ч үлгэр домог үгүй болж байгааг хэн мэдэх билээ. Ингэхлээр амьд бие махбод байтугай үлгэр домогт ч гэсэн сүүлчийн амьсгал байдаг бололтой..."

Настай хүмүүсийн, эмээгийнхээ, өвөөгийнхөө яриаг сайн сонсож яваарай, бүр тэмдэглээд авах хэрэгтэй.

Сэржмаа бүсгүйн хүүхэлдэй хийгээд байдаг "морин уруул" гэдэг цэцгийг хайж үзэв. Багадаа нийлүүлж байгаад амьтан хийдэг байсан цэцэг байна лээ. Хааяа ээж аавтайгаа хөдөө гадаа явахад ээж хийж өгдөг байсан. 

Нэрийг нь мэдэж авлаа. Хотын хүүхдүүд бид ер нь байгаль, малчин аху соёлоосоо хол өсчих гээд байдаг юм даа гэж гуниг төрөх.

Яг ингээд ойроос нь харахад багад энэ бөндгөрүүдийг нь нийлүүлээд бамбарууш хийдэг байсан санаж бана. 

Уул ус, цэцэг ногооны нэрсийг сайн нүдлэх хэрэгтэй юм даа. Байгаль эхдээ ер нь жаахан нүд муутай гэж өөрийгөө их голно оо. Мэдээж малд бол ямар ч нүдгүй. Хөдөө өссөн хань ижилдээ хааяа цагаахан атаархдаг шүү дээ. Хи хи. 

Ямартай ч маш гоё уншмаар санагдаад, хойш тавимгүй, хэдхэн өдөрт уншсан сайхан ном байлаа. Бусад зохиолоос нь авч уншихыг хичээнэ ээ. 

Түр баяртай. бүгдэд нь амжилт хүсье.