Сая өнгөрдөг хагас сайнд монгол судлаач хүний яриаг сонслоо.
Намайг төрөхөөс өмнө монголтой холбогдож, монголд суралцахаар явж байсан юм билээ. Соц нийгмийн үед шүү дээ.
Анх ахлах сургуульд байхдаа нэг тийм баригдмал нийгэмд тушагдаад байгаа юм шиг санагдаад, өргөн уудам газар нутагт очиж эрх дураараа агаар сорохыг хүссэн гэсэн.
Тэгээд их сургуульд суралцаж байхдаа боловсролын газраас явуулсан шалгалтыг өгсөн чинь тэнцээгүй гэсэн. Мөн шалгалт авч байсан хүн нь эмэгтэй хүнд тохиромжгүй улс гэж хэлсэн байгаа юм.
За тэгээд жил гаран хугацааны дараа засгийн газраас нь утасдаад монгол явж сурах талаар нь санал тавиад, шалгалтгүйгээр явуулсан гэнэ.
Маниас илүү хөдөө гадаатай хүн байсан. Мал төллөх цагаар малчин айлд очоод хурга ишиг тэврээд туслаад гүйх, судлаач хүн юм болохоор олон газраар явж судалсан нь мэдээж.
Монгол хэлэндээ ч сайн гэх шиг болсон. Дараа таарвал монгол хэлээр ярьж үзнэ ээ. Энэ удаад би өөрөө хэл ус сайтай юм болохоороо япон хэлээр л ярьчихлаа. Ха ха.
Энэ удаагийн яриа нь энгийн ахуй амьдралын тухай байлаа. Гэр орон, уламжлалт хүнс, үндэсний хувцас...
Ерөнхийдөө мэддэг зүйлийн минь тухай ярьсан ч судлаач хүний амнаас унасан үг болгоноос ганц нэг хэрэгтэй үг хэллэг олоод сонсчих санаатай очсон юм өө.
Монголд элэгтэй эмээ өвөө нар минь нэлээд очсон байсан. Бага зулзагыгаа дагуулаад явсан, харах хүн байдаггүй. За чимээгүй сууна шүү, үймүүлбэл ганцааранг чинь гаргачихна шүү гэж захиж захиж явсан.
Үр минь санасныг бодоход томоотой байсан. Мэдээж хөшөө шиг огт хөдөлгөөнгүй сууна гэж байхгүй л дээ. Аажуухан шулганаад, ширээн доогуур орж мөлхөөд, өнгийн харандаагаар тоглоод гэх мэт өрөмний өт шиг л байсан. Хэ хэ.
Эгч нар нь цаас харандаа өгөөд хажуудаа суулгачихаар зураад л суудаг байсан юм. Тэгсэн энэ хүүхэд тэгсэнгүй ээ. Харандаагаа хооронд нь хавиралдуулаад байлдаж тоглоод байсан. Ха ха.
Хоёр өвөр монгол хүнтэй таарсан. Монголоороо овоо сүрхий ярьдаг хоёр байсан. Тухтай ярилцаж амжаагүй, өөр хүмүүстэй яриад зогсоод байхаар нь би явчихсан.
Далимд нь зээлсэн номоо өгч, дахин ном зээлсэн. Би биш шүү, зулзага л ээлжит үлэг гүрвэлийн тухай 3 ном зээлэв. Зузаан гэж юүхэв тэр нь. Уншихгүй, зургийг нь л үзнэ дээ. Ккк.
За тэгээд яриа дуусаад асуулт хариултын үеэр монголд тохиолдсон явдлаас нь сонсоход одоо цагаар бол бэлгийн хүчирхийлэл гээч зүйл нэлээд байсан гэсэн шүү.
Бараг л нэг залуу унтаж хэвтэе гэсэн гэнэ. Хүүхэдтэй болчихно, болохгүй гэсэн чинь зүгээр зүгээр төрүүлээд л үлдээчих, бид өсгөчихнө ухааны юм хэлсэн гэнэ.
Ёх, манай зарим эрчүүд үү. Нэр нүүрээ бодож баймаар юм өө. Бас бус япон хүмүүсээс монгол эрчүүдийн "гар түргэн" гэж сонссон. Энэ нь хүүхэмсэг гэсэн утгаар, тэвчээргүй улаан шаар гэсэн утгаар хэлж байгаа юм шүү. Лол.
Тэгэхээр энд ирсэн эрчүүд бас зүгээр байдаггүй нь тодорхой. Би нэг тийм залуу мэднэ. Эхнэр хүүхэдтэй мөртлөө очсон газар бүрт нь нуа нь байдаг гэж сонссон. Өөрийн нүдээр хараагүй л дээ. Эхнэр нь мэдээд бөөн л юм болсон сураг байсан.
Бөгс бөөрний тухай онигоо ярихдаа гарамгай тийм ээ? Би жаахан бүсгүй байхдаа энд ирээд, монголчууд ирээд, хамт хэд хоног ажлаар явж байхад тувт л тиймэрхүү онигоо, болсон явдал ярьцгаагаад, нэг нь бүр энэ нэг охины чих алт боллоо гэж байсан юм даг. Чих минь алт болсон болсон. Хи хи.
За тэгээд эр эм гэлтгүй нэрээ хичээцгээе өө, бултаараа.
Тзр баяртай, бүгдэд нь амжлт хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿