Монгол хэлэнд загасны нэр ховор гэж боддог байлаа. Яасан дураараа юм бэ? Хэ хэ.
Тэгээд сүүлийн үед толь бичигнээс олон загасны нэрийг мэдэж авдаг ч, тэр бүр цээжлэхгүй ээ.
Өнгөрдөг жил монголд япон хэл сурч буй монгол сурагчдад загасны тухай танилцуулахаар болоод. Цахим толь бичигтэй найзалсан. Цээжилбэл цээжлэхээр л удлаа энэ улсад. Ха ха.
Нэгэн "өвөө" биднийг дайлсан. Өөрөө цагийн сайханд залуу зандан насандаа энэ магүро буюу алтан жад загасны эрлэг байсан гэсэн. Хи хи.
Одоо хүү нь залгамжлаад, загасчин гэсэн. 
Далайн хавчны шөл. Энэ харагдаж буй хөл, их бие? нь идэхэд жаахан төвөгтэй. Өөрсдөө бол хачин сайхан амттайг нь гайхаад л иддэг. Хи хи.
Энэ цагаан будаан дээр түүхий загасыг ходоодныхоо хэмжээгээр овоолж хийгээд иднэ. Би ч овоо овоолсон. Ха ха. Бүтэн нэг жилийнхээ түүхий загасны хэрэгцээгээ хангачих шиг болсон шүү. Хо хо. 
Цагаан будааг харагдахгүй болтол л хийсэн байна уу?
Эрчүүд нь бүр нэмээд байсан. Би ч арай хийж барсан л даа.
Энэ зун сурагчид ирэхээр дайлах юм гэсэн. Орон нутгаас ирэх хүүхдүүд идэж чадах байгаа? Санаа зовж л сууна. Холбогдох хүмүүстэйгээ ярилцаж байгаад, арай өөр хоолоор дайлна аа.
Мэдээж загас. Усыг нь уувал ёсыг нь дага гэгчээр, түүхий загасыг амсаад үзэх л хэрэгтэй тийм үү?
Гэснээс манай охид сүшинд их дуртай. Би ч сүүлийн үед гэртээ загас шарахгүй байгаа тул гадуур хооллох гэвэл сүши идэх үү л гэдэс болсон. Хэ хэ.
Нээрээ ойрноос нэг загас авч шарна аа.
Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿