Эх орноос минь ирсэн Итгэл

Шавь маань өвлийн амралтаараа монгол яваад ирсэн. 3 жил болж байж нэг харьж ирэв.

Маш их догдолсон, хичээл дээр анхаарал нь төвлөрөхгүй, байсгээд л харьчихсан юу хийж байх бол? Хэнтэй уулзах вэ? гээд л яриад унана.

10-хан хоног хурдан байх даа гэсээр л ниссэн. Хэ хэ.

Багшдаа нутгийхаа ааруулнаас авчраарай гэж л захьсан. 10 жилийн хүүхдэд өөр юу захих вэ дээ тийм ээ?

Түүнээс бүр цагаан сарынхаа иж бүрэн бэлтгэлийг захьдаг улс байна, цаана чинь. Ха ха. 

Багш нэртэй, түүгээрээ түрий бариад том еэвэн, хэвийн боов, айраг өөр юу юу ч билээ зөндөө л зүйл захиж энэ тэр, сонсоод гайхсан. Тэгээд түүнийгээ нүүр ном энэ тэрдээ гайхуулж тавиад л. Хо хо. 

Хамгийн гол нь түүнийг нь цаад хүмүүс, хүүхдүүд яаж хил гаалиар авч ирэх, илүү гарсан ачаагаа зохицуулах энэ тэр гээд асар их төвөг уддагаа мэддэггүй, мэдэхийг ч хүсдэггүй нь харамсалтай...

За тэгээд чадаад байгаа юманд юугаа ч хэлэх вэ дээ тийм ээ? 

Хүн муулаад эхэлж байна. Хэ хэ. 

Гол зүйлдээ оръё...

Тэгсэн нээх хөөрхөн, энэ номыг авчирч өгсөн шд.
-Багш аа та номонд дуртай шд тэ? Номын дэлгүүр хэсэх зав олдоогүй л дээ. Гэсэн ч номтой ирсэн шүү.
-Хөөх, маш их баярлалаа.
-Ааруулаа ч авчирсан шүү.

Нэгэн хүмүүний бичсэн бодрол, өгүүллэгийн цуглуулга байсан. Барьж тавин уншаад дуусгасан.

Нүүр ном дээр бас Итгэл гээд хуудас байдаг юм шиг байна лээ. Би мэдэхгүй л дээ.

Хөөрхөн санагдсан, санаж байгууштай зүйлээ шууд номон дээрээ тэмдэглээд явчихсан. Тусгай дэвтэрт бичнэ гэдэг хэцүү болсон. Зав гаргаж чадахгүй байна л даа.

Ямартай ч хөөрхөн ном бэлэглэсэн шавьдаа баярлалаа.

2019 онд япон монгол дээр нийлээд 20 ном уншсан байна. Энэ жил бас энэ тооны ном унших зорилготой...