Том зулзага анх хэлд орж байхдаа гүзээлзгэнийг "гүзгээлзгэнэ" гэж хэлдэг байсан. Бид хааяа тэр үгээр нь өхөөрдөж хэднэ. Одоо ч конкурсны том маамаа болсон ч хааяа багынх нь энэ мэт сонин хэлдэг байсан үгийг нь хэлэхээр жуумалзаж харагддаг.
Дуртай байдаг байх. Ер нь хүүхдүүд өөрийнх нь паян зэргийг санаад ярихад дуртай тийм ээ?
Усан үзэм, гүзээлзгэнэ, мандарин гэх тэм жимсийг маш амтархан иддэг. Алимыг шүүсийг нь жаахан сорж байгаад орхичихдог. Гадилыг заримдаа иддэг, заримдаа гаргаад хаячихдаг сонин.
Энэ хүүхдүүд сонин тийм ээ? Дуртай байсан зүйлдээ заримдаа дургүй болчихно. Дургүй дээ гэж бодохоор хэзээдээ ч юм дуртай болчихсон л явж байдаг.
Юу бичиж явлаа? Хадуурах нь болжээ, хөөрхий.
Дулаахан газар сайхан юм аа гэж бодох, жидийн дөрвөн улирал жимс ногоогоор тасрахгүй. Хөөрхий эх орон минь хүйтэн болохоор тэр бүр нарийн ногоо, жимс тариалахад эрсдэл ихтэй тийм ээ.
Жимс идэхдээ ч зүгээр иддэггүй шүү дээ, энэ гадаадад байдаг нөхдүүд. Эх оронд минь ургадаг бол ч? тариалдаг болч гэж бодож энэ тэр. Над шиг ийм хүн олон байдаг байх өө.
За түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿