Кино ч байдаг, би багадаа жүжгийг нь үзэж байсан шиг санаад байгаа юм. Худлаа байж магад. Кино театрт киног нь ч үзсэн байж магад.
Биднийг жаахан байхад ангиар нь хүүхэлдэйн театрт жүжиг үзүүлдэг, дадлагын багштайгаа хамт кино үздэг байлаа шүү дээ.
Нэг кино санаанаас гардаггүй юм. Ангийн охид бөөнөөрөө уйлаад л, галстукаараа нус, нулимсаа арчаад л. Ха ха. Соц нийгэмд байсан байж нусны алчуур нь ч хааччихсан юм.
Нусны алчуургүй явна аа гэдэг чинь намын үзэл суртлыг маш том зөрчсөн үйлдэл дээ, уг нь. Ккк.
Гэснээс тэр кино нь ээжийн тухай кино. Нэрийг нь мартаж, ямартай ч их уйлуулдаг.
За оршил нэг иймэрхүү.
Хөдөөний ахуй амьдрал, хөдөөнийхний хайр сэтгэл. Хөдөө хөдөө гээд, хөдөөнийхний дургүйг хүргэх вий дээ. Монгол ахуй, монгол хайр дурлал гэе дээ.
Хөдөөний эрчүүд жаахан халахаараа бас уусан нь доошоо ордог уу? Ха ха. Ихэнх монгол ахуйтай ном зохиолд тэгж гардаг тул. Хотынхон бас уусан нь доошоо ордог хүн бий л дээ. Гол нь хаалга үүд нь түгжээтэй тул тэр бүр харж явдаг хүүхэн дээрээ очоод, ороод хоночихдоггүй тийм ээ?
За за их гоё зохиолын тухай бичих гэж байснаа, юу ч биччихэв дээ. Миний энэ хоёр мутар гуай. Ккк.
Бодоод байх нь ээ, эзэгтэй хүмүүс хэт тогооны хүн болж, 60 чавганцын ажилдаа түүртэж нэг хэвийн байх, унжуу байх дэмий юм байна шүү. Дэжид шиг.
Тогоохүү шиг аальгүйхэн, харц чулуудсан, эрхийн балай байх ёстой юм байна шүү. Мэдэж авлаа гэхгүй юу? Хо хо.
За унших завдалгүй хүмүүс киног нь үзээрэй. Үзэх боломжгүй нь уншаарай. Хэ хэ.
Түр баяртай, бүгдэд нь амжилт хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿