Энэ 7 сард монгол явах юм. Сүүлийн минь удаа байх, уулзмаар байгаа ганц нэг бүсгүйчүүд байна өө, хэл залгуулаад өгөөч гээд. Тэгээд яахав холбогдож, хэл ус авалцаж, уулзах ам мөчгийг нь авчихаад, өвөө дээр очиж хэлээд.
Тэгэх далимдаа халбага шар айргаар дайлуулчихаж байгаа юм. Гэр ойрхон тул алхаад очсон хэрэг.
Оронгуут шууд л ууна биз дээ? Гэхээр нь нэрэлхсэндээ "жаа" л гэсэн. Ха ха.
80 гарчихсан өвөөд бас муугаа үзүүлмээргүй байна шүү дээ, тийм үү? Монгол хүн байна даа. Монголчууд архи сайн даадаг гэсэн нэр нүүрийг нь өндөрт өргөж явах гэж чармайх юм даа...
За тэгээд наргиа шүү дээ, уух дуртай юм гээд загнаад унав даа. Халуун байсан юм аа, амны цангаагаа л тайлсан шүү ухаантай...
Багад, аав уухаараа хадуурдаг байсан юм. Одоо миний энэ хадууралт тухайн үеийнхний хадууралтыг бодвол хөөрхөн, градус нь шалихгүй. Гээд барьцаад уугаад байхгүй юу? Ккк.
Гэснээс эдний өвөө нар уугаад л.
Монголд бол өнөө хэдийгээ ууж болохгүй шүү, бага шиг уугаарай, даралт энэ тэр чинь өндөр шүү гэж байнга үглэх жишээний.
Эргэн тойронд настай хүн өвдөж хавдахаар айх юм өө. Эхнээсээ ч тэгээд бие бие гэдэг болж байна өө.
80 настан бууралд уруу татагдаж халбага гар айраг ууснаа өнгөтөөр өгүүлсэн бичвэр төгсөв.
Бүгдэд нь амжилт хүсье. Түр баяртай.
0 件のコメント:
コメントを投稿