Жамиль

Энэхүү номыг унших юмсан гэж бодон бодсоор, цаг үе нь 2024 оны 6 сар байлаа. 

Өвс, бухал, үтрэм гээд уншихаар дээхэн үеийн орос кинонууд санаанд орох юм. Хэ хэ. Яах аргагүй л багадаа орос ах нарын нөлөө их байсан нь мэдэгдэнэ.

Уг номын агуулгыг бичих илүүц биз ээ? Олон жилийн өмнөөс л хүмүүс мэр сэр тэмдэглэл бичсэн. Түүнийг нь би уншчихаад л унших номныхоо жагсаалтад багтаасан.

Уншаад дуусахад бүсгүй хүний хайр гэж агуу юмаа л гэж бодов. Эр нөхөртэй, дайнаас эсэн мэнд ирэхийг нь мэдсээр байж "орон гэргүй, тэнүүлч" гэх хочит дурласан, хайрласан залуугаа дагаад яваад өгөх, бүсгүй хүний хайр сэтгэл...

Хаашаа явах, хаана очих, хаана амьдрах гээд л олон олон асуудал байгаа шүү дээ. Түүнийг мэдсээр байж хайр сэтгэлээ, зүрхээ дагах шийдэмгий түс тас үйлдэл.

Харин хайрт залуу нь хүний хайлан гэх юм уу? Саяхан уншсан "Их Тээлийн даваа"-нд гардаг Тулга шиг, бүрэг дуу цөөнтэй залуу Данияр. Эрчүүд болгоны сэтгэлийг гижигддэг сайхан хүүхэн Жамиль.

Бэр эгчдээ сэмхэн сэтгэл алдарсан, түүнийгээ зургаар илэрхийлэх, уг зохиолын хүүрнэгч, зурах дуртай Сеит.

Мэдээж хадам ээж, нутгийн хүмүүс гээд хэд хэдэн хүний нэрс гарна. 

Нэрийг нь дурдсан 3 баатрын сэтгэлийн гүн дэх тэмүүлэл, тарчлаан, уй гуниг, баяр хөөрийг дүрсэлсэн "хайр"-ын тухай ном. Гэхдээ хайрын тухай нялуун, бал бурам болсон үгс маш хомс. Гэсэн ч энэхүү туужийг Францын нэрт яруу найрагч Луй Арагон франц хэлэнд орчуулахдаа Жамиль нь "Дэлхийн хамгийн сайхан хайрын түүх" гэж тодорхойлсон байх юм. 

Дурлалт хосууд харцаараа ойлголцоод, үйлдлээрээ биесээ мэдрээд, сэтгэлдээ тохиролцоод, зүрхэндээ амлалт өгөөд, сүүлд нь хамтдаа"оргочихдог". Түмэнтээ зөв ч юм шиг. Хүн тэгээд сэтгэлээрээ л амар амгалан, сэтгэлээсээ аз жаргалтай байхад өөр юу хэрэгтэй гэж тийм ээ?

Заримдаа энэ гадны хүмүүс их сонин аргаар бичиж, тэмдэглэж тодорхойлох юм тэ. 

Бодоод байсан манайхны хайрын зохиол, дуу шүлэг нь бас нэг тийм ойлгомжгүй байдаг байх даа, гадныханд. Хи хи. Хайр дурлал гэснээс хайрын тухай шүлэг их цуглуулж уншдаг байжээ. Одоо ч бүр дөжирсөн, ер нь бол төмс болох тал руу нас хэвийж байна даа гэж. 

Хирошима хот яваад атомын бөмбөгдөлтийн тухай уншсан, үзсэн зэрэг үйл явдалтай давхцаад, би ч бас энэ жижиг номоо цүнхлээд явсан. Замдаа таван мөр ч болтугай ахиулах гээд. 

Тэгсэн зохиолын үйл явдал бас дайны жилүүдийн эгэл жирийн ард иргэд, тэдний сэтгэлийн эмзэг утас хөндөгдөж буй тухай гардаг нь сонин учрал байлаа.

Дайныг хүсэх юм биш. Харамсалтай нь өдийд ч дайтаад байгаа улс, үндэстэн оршсоор буй нь үнэн сэтгэл эмзэглэм. 

Зохиолчийнх нь нэрийг японоор хайж үзсэн чинь "Чингисү（япон дуудлага）" гэж бичдэг юм байна. Их Монгол улсыг үүсгэн байгуулагч Чингис хааны нэрнээс улбаатай гэж тайлбарласан байлаа. 

Өө л дөө, монголоор бас уншлаа, зохиолчийн намтрыг. Тэгсэн юу вэ? "Өвөө"-гийн минь нэрийг авч хэрэглэчихээд, эх орныг минь, нүүдэлчин ард түмнийг минь харгис хэрцгий, мөн өвөөг минь монгол хүн биш гэж хэлсэн байдаг юм байна. 

Сонгууль энэ тэр гээд нэлээд үндсэрхэг үзэл бодлоор амьсгалсан үедээ уншсаныг ч хэлэх үү? Гэдэн хөдөлчихлөө, яадаг туучий вэ. Ха ха. 

Цаазын тавцанг нь их сонсож байсан, уншсан ч байж магад, багадаа. Зохиолчид нь уур хүрээд, унших үгүйгээ сайн шийдээгүй л байна. Хо хо. 

Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.