Манай бүдэрсэн баатар

Хуучин блогтоо, дээхэн цувралаар авч байсан жижигхэн номнуудаас оруулдаг байсан даа. Тэрнээсээ уншаагүйгээ сонгож аваад уншиж байгаа.

Энэ их хөөрхөн бичигдсэн байсан. Ёгт хэлбэрээр тухайн үеийн солонгосын нийгмийн байдлыг дүрсэлсэн.

Хаа газрын сургуульд атаман, дагалдан баясагч, үл ойшоогч, дүлий дүмбэ царайлсан гээд л олон дүр төрх байх юм тэ.

Уншиж байх явцдаа тэртээх арван жилээ дурсан санасан шиг ээ л уншив.

Нэг өдөр уншиж амжаагүй тул завсар зайгаар нь өөрийгөө эрхлүүлээд амжиж байгаа юм.

Сүүлийн үеийн нэг дадал гэвэл шинэ ном эхлэхдээ заавал нэг бялуу ч юм уу амттан авч иддэг, түүнийхээ зургийг номтойгоо зэрэгцүүлж тавьж байгаад л зураг дардаг болжээ.

Энэ бялууг бага зулзагын цэцэрлэгийин хажууд байрлах жижигхээн дэлгүүрээс худалдаж авч идсэн. Бялууны дагнасан дэлгүүр...

Өдөр бүр зулзагаа өгч авахдаа хажуугаар нь өнгөрдөг болохоор дээрээс хойш л авч идмээр бодогдоод байсан юм.

Гэснээс бага зулзага маань гэрийнхээ хамгийн ойрхон цэцэрлэгт орж чадаагүй. Жаахан зайтай газар. Тэрнийх нь хажууд энэ бялууны газар бий. Зулзагынхаа ачаар шинэ газар, шинэ танилуудтай болсон.

Эрхлэгч багш нь таалагдаад байгаа. За энэ албаны талаар жич бичээд явах байх өө.

Ном бол таалагдсан. Энд тэнд тэмдэглэл нь бичигдсэн байж магад. Олж уншаарай.

Бүгдэд нь амжилт.