Өчигдөр

Том зулзагын хичээл өчигдөр буюу лхагва гарагт эхлэв.

Хавар хэд хоног карантийлсныгаа нөхөж байна гээд энэ зуны амралт маш богино хугацаатай байлаа. 

Хараад байхад хүүхэд шиг амарч, тоглож чадсангүй шүү, том зулзага минь. Нэг тийм номын охид байдаг даа, монголд ч гэсэн. Яг л тийм охин байна, манайд. Нүдний шилтэй. Хэ хэ. 

Бага байхад аавын нэг найзын охин тийм байсан. Нүдний шилтэй, тооны сонгонд явдаг, бараг орж гардаггүй. Би гэнэт цоорчих санаатай ганц нэг өдөр тоо заалгаж байсан. Цоороогүй л болохоос.

Өрөөндөө бүгээд, хичээлээ ч хийгээд байсан. Мэдээж тувт цагдаж бариагүй учраас хичээлээ хийгээд  суугаад байсан гэхээр бас л хэлж мэдэхгүй. Дунд нь гар утсаа оролдож байгаа, найз нөхөдтэйгөө чаталж байгаа гэх мэт.

Хичээл хийгээд, төвлөрч байгаа хүнд бид их шуугиантай хэцүү л байх шиг. Бага зулзагаа жаахан л хөөрхөн үйлдэл хийхэд нь хөөрч алгаа ташиж буй улсууд чинь. Хэ хэ. 

Өнөөх нь бас огт дуугай байна гэж байхгүй, уйлна, чарлана, орилно, хашгирна. Хань ижил ч тийм намуухан дуутай хүн биш, ярих тусам дуу хоолой нь чангардаг. Байсхийгээд л хүүе дуугаа намсга гэж анхааруулга авдаг. 

Бас зурагт гэж асар том дайсан байна. Султгаач гэж загнана. Дунд зулзага зурагт үздэг насандаа явж буй тул үе үе зурагтны өмнө нам сууж эгчдээ загнуулна.

Ямартай ч хичээлдээ халуун байна аа? Яаж явна аа гэсээр л гараад явсан. Дугуйтай явна. Уулзаагүй хэд хоносон найзууд, нэг ангийхан уулзаад сайхан буу халах байх даа? 

-Өдөр юм авч идэх мөнгөтэй юу?

-Мөнгөтэй.

Эргээд хүүхэд насандаа нэг очих юмсан гэж бодогдох...