Холоос зорин ирсэн амттан

9 сард хот газраас нохойтоогоо айлчилж ирсэн эмээ өвөө хоёр, хүлээж аваад дайлж цайлсанд баярлалаа гээд амттан явуулсан байсан.

Сүнсний баяр болдог сар тул элдэв амттан хүртэл хэлбэр дүрсээ сольчих бололтой. Доор байгаа богино өмдийг бага зулзагат минь өөрөө оёж өгч явуулсан. 70 гарчихсан гэхэд нээрээ, надаас л дээр юм аа.

Эмээ бас жаахан будилсаан. Яасан гэхээр? Энэ амттан ирэхээс өмнө нэг амралтын өдөр хонх дараад л шуудан ирсэн юм. Нэрийг нь харчихаад  эмээ өвөөгөөс ирж дээ гээд дор нь задлачихсан. 

Учир нь ахлах сургуулийн сүмо хүүхдүүд ирчихсэн, бид буу халаад сууж байсан. Олзыг олуулаа гээд л дор нь задлаад, таваглаад, олуулаа идсэн хэрэг.

Маргааш нь эмээ рүүгээ утасдаад баярлалаа гэж хэлсэн чинь үнэндээ би бэлгээ солиод явуулчихсан байна лээ. Гэхдээ зүгээр зүгээр. Та хэд нэг завандаа андуураад явуулчихсан тэр газраас очоод бэлгээ аваарай.

-Өө яана аа? Бид идчихсэн шүү дээ. 

-Зүгээр зүгээр санаа зоволтгүй. Харин тийшээ явуулсан нь жаахан хүүхдэд зориулсан бэлэг тул, та хэд очоод авчихна биз? Би утасдаад хэлчихсэн байгаа...

Хэд хоногийн дараа энэ зурган дээрх бэлгээ очиж авсан. Нэхэл хатуутай байна уу? Хи хи.

Хамтаа нэг жижигхэн морин тойруулгын газар очиж байсан гэж байсан даа. Тийшээ тэр бидний задлаад идчихсэн япон боовыг шуудандах гэж байсан юм билээ. 

Гэртээ хайрцаглаж бэлдчихээд шуудан орж хаягаа бичиж наахдаа андуурчихсан байх хөөрхий.

Япончуудын бас нэг соёл нь дайлуулж цайлуулчихаад дараа нь заавал ингэж баярласан талархснаа илэрхийлдэг. Заавал бэлэг сэлт явуулна гэж байхгүй л дээ. Ил захидал, мэссэж, утсаар ярих гэх мэт зүйлсийг ашигладаг. 

Суралцаад, хэвшил болгочихоор соёл санагддаг. Би ч чадвал эргэж баярласан талархснаа хэлэхийг хичээдэг болсон. Хаа нэгтээ мартсан тохиолдол байж магад. Энэ завшааныг ашиглаад уучлал хүсье...

Жигнэмэгүүд нь амттай байсан. Чихэрнүүдийг нь харин өгмөөргүй байсан ч охид бол идчихсэн. Шүдээ сайн угаагаарай л гэлээ. Өөрөө бол хэзээ ч ийм чихэр авч өгөхгүй тул нэг удаадаа идээд үзэг дээ гэж бодов. 

Бага зулзагатаа харин өгөөгүй. Амттан гэж мэдэхгүй тул нэхэж ч мэдэхгүй, гоё. Эгч нар нь хааяа хажууд нь зайрмаг идэхэд бас нэхдэггүй. Учир нь идэж үзээгүй, амтыг нь мэдэхгүй болохоороо. 

Харин нэг амтыг нь мэдчихвэл нэхээд, шаналгах байрын юм билээ. Тэгэхээр дор хаяж 3 нас хүртэл нь өгөхгүй гэж л бодож байна. Хаа нэгтээ ноён нуруу хугарчихгүй л бол. Хичээнэ дээ.

Жаахан маамаатай ээж аавууд минь чанга байх үедээ чанга байгаарай. 

Бүгдэд нь амжилт хүсье.