Дархан хот

Эрдэнэт хот орох замдаа Дархан хотоор дайрав. 

Авга талын минь хаяал ажиллаж амьдардаг юм. Их сүрхий, ажил амьдрал нь цэгцэрчихсэн. Би багадаа л хаа нэгтээ уулзаж байсан. Багын төрх нь хэвээрээ, ижийтэйгээ адилхан залуу болсон байна лээ. 

Биднийг дайлаад, цайлаад, гол нь бэргэнтэйгээ танилцав. Хаа хаанаа өсөөд үржээд, өнөр өтгөн болцгоож буй тул танихгүй "хамаатан" их их. 

Хоёр жил дарааллан явсных ганц нэг төрөлтэйгөө амжиж танилцах зорилгоор Эрдэнэт, Дархан орохоор зориг шулуудсан нь тэр. 

Хотын үүдэн дэх энэ төмөр хүнтэй золгож зураг дарав. Эхэндээ ямар сонин "хөшөө" хийдэг юм бэ? гэж бодоод явав. Дараа нь учрыг нь олсон. Төмөрлөгийн үйлдвэртэй газар, төмрийн "хаягдал"-р хийсэн гэж сонсов. 

Энэ чулуун дээр нь хүүхдүүд авирч гараад, үсэрч буугаад байна шүү. Зулзага гарна гэнэ шүү. Дороосоо түшүүлэн байж авираад гарлаа. 

Тэгсэн буух гэсэн чадахаа байчихлаа. Миний үр зулзагад ахдана шүү дээ, аргагүй. Аюулгүй байдлыг дээд зэргээр хангаж, хянаж байдаг япон улсад энэ мэт өндрөөс хүүхэд үсэрнэ гэдэг байж боломгүй зүйл. Хэ хэ. 

Ингээд бодохоор монголд өсч буй хүүхдүүд нэлээд адал явдалтай, эрсдэлд ороход хэзээд бэлэн өсөх юм даа гэж...

Энэ зүрх эргэдэг юм билээ. Бас л жаахан хүүхдүүд зүүгдээд л эргээд байсан. Зулзага айгаад чадаагүй ээ. 

Тэгээд бодов, гадаадад өсч буй хүүхдүүд "аймхай" болж өсдөг юм байна даа, монголд өсч буй хүүхдүүд чухам зоригтой өсөөд, бас л эрсдэлд өртөх магадлал өндөр юм даа гэж. 

Зориулалтын бус "тоглоом"-оор наадаад байна шүү дээ. 

Хотынхоо төвөөр зугаалж амжаагүй ээ, хаяалындаа айраг бууз гэж байгаад л таарав. Дараа тухтайхан зугаалахыг хичээнэ ээ. 

Мөн алдарт Дарханы замаар явахдаа бяцхан айдас хүйдэстэй. Дүүдээ "Яараад яахав дээ" гэх мэт уриа лоозонг хэлж үглэнхэн явсан. Хи хи. 

Хань ижил бас санаа нь зовсон ббайх, галт тэргээр явбал зүгээр биш үү? л гээд байсан. Хэ хэ. 

Зам нь аятайхан, шулуухан, 2 эгнээ байсан. Гол нь бид өөрсдөө "нисгээд" байдаг шиг билээ шүү. Болгоомжтой таминь минь. Юундаа ч яардаг байна? Мөн жаахан соёлд сурцгаая аа. Хэдий болтол бие биенийгээ, өөрсдийгөө "хөнөөхөв" дээ. 

Ямар одоо ид дайнтай байгаа Судан, Израйль зэрэг улс байгаа биш дээ? Судан оюутнуудын яриаг сонсохоор үнэн аймар, дараа энэ тухай цуглуулж бичнэ ээ. Тэд эх орондоо очиж чадахгүй, өдөрт нэг хамаатан садан нь хядуулж байдаг гэнэ. 

Хажууд нь бид үнэн жарлагтай хүмүүс. Түүнийгээ ухаарах л хэрэгтэй байна өө. 

За түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.