Бага сургуулийн элсэлт

Бага зулзага минь шинэхэн сурагч болсоон. Их дажгүй яваад, харьж ирээд ижийгээ харьж иртэл ганцаараа сүрхий л байна. Би ч нэг их удалгүй гүйгээд ирж байгаа л даа. 

Тэгээд ч хажуугийн хөрш эмээ өвөөгийнх яг тарах үед нь сонин тараадаг газрынхаа цонхыг онгойлгоод ажлаа хийж байдаг тул тун дажгүй. Мэнд ус мэдээд, гэртээ ортол нь ажиж байгаа. 

Бид захьсан юм л даа. Уриалгахан нь аргагүй зөвшөөрсөн. 

Эрх танхи, ээжтэйгээ нэлээд нялуун, мөөмнөөсөө гараагүй, нялцгай гээд л бид их санаа зовоод бүр монголоос эмээ өвөөг нь дуудаж байлгадаг юм билүү? гэж ярилцаж байсан гээч. 

Эмээ өвөө ч хил даваад ниснэ гэхээс ядрах байх, зүдрэх байх гээд нэг их хүчлэхгүй байхаар нь нээрээ л настай хүмүүс хэцүү дээ, нам дор газар даралт нь ихсээд, биднийг ажил албандаа явсан үед хийх юм олдохгүй, ганцаардаад, уйдаад байдаг юм гэж бодоод өөрсдийн асуудлаа өөрсдөө л даван туулахаар шийдсэн. 

Харин аз болоход нэгэн буянтай монгол залуу гэр бүл байж таараад. Ирээд удаагүй л дээ. Тэдний охинтой яг нэг жил сургуульд орж таараад, гэртээ өнжих ажил гарахаар л тэднийд аваачиж орхиод байгаа. Баярлалаа, гялайлаа. Сургууль нь өөр л дөө...

За тэгээд нээлтийн өдөр нь яг сайхан сакүра цэцэг дэлгэрэх үедээ давхцаад, яг тэр өдөр салхита ч дулаахан нарлаг өдөр таарсан. Ээж бүтэн чөлөө авч бүтэн амраад, аав үдээс өмнө л чөлөө авч амраад, нээлтэнд оролцсон. 

Орой эрт унтах, өглөөд эрт сэрэх гэж хичээж байна өө бид. Өмнө нь аажуу уужуу сэрдэг байсан юм. 

Шар малгайгаа өмсөөд л, хөөрөгний үнэтэй цүнхээ үүрээд л ойр хавийнхаа бусад сурагчидтэй нэгэн цуваа болоод л алхаж явна. Өдөр нь арай өөр бүрэлтдэхүүнтэй харьж ирнэ. 

Эхний ганц нэг өдөр багш нар нь гэрийн нэлээд ойрхон хүртэл хамт алхана. Мөн сайн дурын эмээ өвөө нарын үүрэг, ач тус их. Өглөөд булан тохой бүрт нэг эмээ, эсвэл нэг өвөө зогсоод сурагчдыг өнгөртөл нь харж хамгаална. 

Гэхмэтчилэн олон хүний туслалцаа, дэмжлэгтэйгээр 6 жилийг амжилттай даван туулахыг өөртөө болон зулзагадаа, мөн гэрийнхээ бусад гишүүдэд хүсэн ерөөе өө. Хэ хэ. 

Дур хүсэлт төрвөл сургуулиас өгсөн зүйлс, зулзагынхаа паян зэргийг бичээд явахыг хичээнэ ээ. Учир нь би жаахан зав муутай болоод, гэртээ харьж ирээд ядраад, бушуухан шиг л ор луугаа явмаар санагдаад байдаг болсон. Хи хи. 

Яваандаа жигдрээд, дасан зохицоод, гялалзах байх өө...

Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.