Мангасын ам

Хүүхэд байхад паркад мангасын гэдэг гулсуур байсан даа. Одоо байгаа юу? Хөөрхий минь. 

Хүүхдийн баяраар орох дуртай, яг гулсах гэхээр айгаад нэг л болж өгдөггүй, маш том гулсуур санагддаг байж билээ.

Тэгсэн яг тийм мангасын амаа олоод. Бага зулзага айгаад гулгадаггүй. Гулссан ч хойшоо хэвтчихээд, газардахдаа бөгсөөрөө унаад, тэрүүгээр нэг чарлав. Хэ хэ. За за одоо заавал гулгаж чаддаг байх албагүй, тэртэй тэргүй том болоод энэ гулсуур нь өчүүхэн жижиг л харагдана шүү дээ. Ккк.

Цэцгийн мандал. Одоогоо ногоорч арай амжаагүй л байна. Зун болохоор эд нар ямар нэг цэцэг суулгачих биз дээ? Айхтар улс юм чинь. Гэрийн минь гадаа бас яг ийм зүрхэн хэлбэртэй мандал бий. Тэг голд нь нэг жимсний модтой.

Гэм нь жимс болохоор нэг их ганган, жижигхэн шувуу ирээд тоншчихдог. Шувуу хооллоод буян болог гэж бодоод тоохгүй байгаа. Хааяа өрсөж ганц нэгийг ам руугаа хийнэ ээ. Хи хи.

Тэр доор харагдаж байгаа Жэйбойё гээч юм их хөөрхөөн. Дунд зулзагын хэдэн насны ч билээ төрсөн өдрөөр авч өгч байсан. Энд харагдаж байгаа ширээ сандалны нарийхан завсраар орж гулгаад. 

Би тэгсэн чинь энэ дээр гарч ч чадахгүй, гараасаа хөтлөлцөөд ч гарч чадахгүй, тэнцвэрээ олж чадахгүй байгаа юм чинь. Ингэхэд дугуй ч унаж чадахгүй хөөн би. Уг нь олон жилийн өмнө хальт унаж сурсан л даа. Одоо мартсан. 

Одоо ч цаг сайхан болоод хүмүүс хүүхдэдээ дугуй энэ тэр их авч өгдөг болж дээ. Багад минь дугуй ховор, байрны ах нар л унадаг байсан. Байрны ах нарыг гуйж сундлуулна. Хүмүүний чанар ч сайн байж...

За өөр ч зүйлгүй дээ. Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.