Номын баяр болоод хүмүүс цаана чинь чемодан дүүрэн номтой буцаж байна шүү дээ. Бүр нэг атаа жөтөө төрнө биз дээ. Ха ха.
Ямар сайндаа номын сандаа өрсөн номнуудаа нэг харж санаа алдаад уншаагүй номнуудаасаа ганц нэгээр нь гаргаж ирэв шд. Хо хо.
Хажуугаар нь бас япон хэлээр уншчих санаатай үзэж тарах юм. Хүнд бичлэгтэй ном байна. Нэг орчуулгын ном унших гэсэн бардаггүй. Орхичихлоо. Сүүлд дахин нэг зээлж унших гэж оролдоно оо.
За тэгээд энэ ном их л олон жилийн өмнөөс яригдсан тул, агуулгыг нь нуршихгүй ээ.
Гэснээс зулзагууддаа юу гэж заах билээ? Хичээлээ хий, даалгавраа хий гэж үглэдгээ болих билүү?
Ямартай ч хадгаламж чухал шүү гэж хэлдэг.
Чи мөнгөний төлөө биш, мөнгийг чиний төлөө ажилладаг байлгах хэрэгтэй гэж хэлэх юм шүү, нэг тохироо нь бүрдэхээр. Мөн япон орчуулгыг нь зээлж ирээд ширээн дээрээ хэсэг "хөглөрүүлнэ" ээ.
Санаандгүй барьж аваад уншиг, хүчлэхээр гөжүүд зан нь хөдөлдөг нас нь ирсэн...
Өөрийнхөө л уншмаар санагдсан номоо уншиж байна. Түүнээс ээжийн хэлсэн номыг унштлаа цаг орох шинжтэй...
Уншаад байгаа хэрнээ л барагдахгүй гарч ирээд байх юм, энэ номнууд. Болж өгвөл бүгдийг нь л уншмаар байх юм.
Нэг ахицтай нь би хүний хөгжлийн тухай, эрүүл мэндийн номноос айж зугталгүй ямартай ч уншиж байхаар шийдсэн. Заавал бүгдийг нь хэрэгжүүлэх гэж зүдрэлгүй, ганц нэгийг толгойдоо хийгээд, үе үе тэр номнуудаа гаргаж ирж, сөхөж байх...
1997 онд хэвлэгдээд, 2003 онд монгол хэлэнд орчуулагдсан энэ номыг би олон жилийн дараа уншихаар ямар хэрэг байна аа ч гэж бодох шиг. Их сургуулиа төгсөөд, аль хэзээний ээж болчихсон үе байж.
Тухайн үед уншсан бол өдийн нэг бизнес эмэгтэй явж байхгүй юу тийм ээ? Ха ха. 10 жилдээ, оюутан байхдаа юм нэхэж зардаг байсан юм. Улам бүр хөгжүүлээд явах байсан ч юм билүү. Хэ хэ.
Гэхдээ одоо тэр зарж байсан юмнуудээ эргэн санахаар инээдтэй санагдаад, ичээд байдаг юм. Хо хо. Худалдаж авдаг байсан хүмүүс нь ч ангийн минь найзууд гэж бодохоор, гэнэн цайлган сэтгэлийг нь үнэхээр ашиглачихсан юм шиг санагдаад.
Дараа нэг уулзаад, хөөрөлдөх боломж гарвал асууна аа. Хэ хэ.
Ядуу аавын нэгэн адилаар, зах зээл эхлээд овсгоотой нэг нь хөлжиж байхад, маш их айдастай эжий аав хоёр минь айсаар л яваад, өдийд тэтгэврээс өөр орлогогүй, үр хүүхэд бид нь бас айдастай, хэрэгцээний шуналтай л үлдэж дээ.
Яахав нэг үеэ бодвол зээлийн картаар болсон болоогүй юм худалдаж авахаа больсон ч зээлийн картын төлбөр минь их гардаг хэвээрээ л байна. Үүнийгээ бас одооноос жаахан хянаж сурна аа.
Худалдаа хийхдээ яг одоо гарцаагүй хэрэгтэй юу гэж асуудаг юм өөрөөсөө. Ид өсөж яваа, сурч яваа зулзагуудтай хүнд бол яаж ийгээд мөнгөний хэрэгцээ их гарч байна.
Түүнээс би өөртөө шинэ хувцас сүүлийн хэдэн жил бараг аваагүй. Ганц нэг дотуур хувцсыг эс тооцвол. Даавуун тороо үүрээд л, охидынхоо голоод үүрэхгүй байгаа хуучирсан үүргэвчийг үүрээд л жирийж байна дөө. Болоод л байна. Хэ хэ.
Энэ номд өгүүлэгдээд буй хөрөнгө, өр төлбөрийг ойлгоод байгаа ч хөрөнгө оруулах санхүү нь хэцүү юм даа.
Зарим нэг хүмүүсийн баяжсаныг хараад байхад дандаа л бидний татварын мөнгөөр сураад, туйлаад, идээд уугаад явсан байхаар чинь ямар ч утгагүй санагдаад, хэсэгтээ бухимдав.
Монголд хөрөнгө оруулчихаар олигтой салбар юу байна гэж судлах уу дөө одооноос...
Уншиж дуусгаад, чухал хэсгүүдээ дахин нэг сөхөж хараад, хойшид ч ийм төрлийн ном уншина даа. Зарим нэг амжилтанд хүрч баяжсан улсууд чинь 50, 60 гарчихсан хойноо л байдаг биз дээ. Хэ хэ. Бадрангуй байна уу би?
Бадрангуй иргэдээсээ их суралцах юм дөө. Нүүрном их ухахаар чинь бадрангуй зүйлс их олж унших юм байна шүү дээ...
Дараагийн бичвэр хүртэл түр баяртай. Бүгдэд нь амжилтын дээдийг хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿