Цагаан идээ

Цагаан идээнд, аарууланд, бяслаганд, айрганд, өрмөнд, хайлмагт дуртай. Хотод малгүй бидэнд олж идэхэд жаахан тийм. Нутаг ус нь хол л доо, аавын, ээжийн. Хөдөөнөөс ирсэн жаахан цагаан идээгээ их л нандигнан хадгалдаг юм билээ. 

Охиндоо хадгалдаг...

Ижийгийн минь охиндоо зориулж хийж буй хайлмаг. Өглөө орондоо нойрмоглон сэрэхэд л үнэр нь ханхийгээд л. Эрх бяцхан охин "Ямар гоё үнэр вэ? Талх бий юу?" гэж хошуугаа дэвсэж эрхлээд л. 

Аав тэнд талх бэлдэж цүндийж гүйгээд л...

Шар тос нь хөвөөд, янзын тансаг амттай байсан. Ганцаараа шахуу идсэн. Зулзага ямар идэх биш. Ямартай ч ааруул иддэг болгох гэж их хичээж буй, би. 

Сүүтэй цай ч уухгүй. Ааруулыг үе үе шахуулж байж ганц  нэг мэрнэ. Цар тахлын үеэр ааруулаа таслаад, цагаан идээний амтыг мартуулчихсан. Харамсмаар...

Дунд зулзага "хөлний улны үнэр" гэж авсан, хайлмаг хайлж байх үеийн үнэрийг. Яалтай. Тэдний буруу биш, бидний буруу...

Энэ, хайлмагаа хайлахаас өмнөх тос. Хөлдүү байхад нь тэсэлгүй идэж буй байдал. Хэ хэ.

Гэснээс хар талх л идүүлмээр байхад зулзага гэж гайхал цагаан талх нэхээд. Энд би хар талх олохгүй л байгаа. Гадаад худалдааны тасагт мэр сэр харагддаг, тэр гэхдээ шинэхэн талх биш тул худалдаж авдаггүй юм өө. 

Цагаан идээгээ түлхүү идээрэй, манайхан. 

Түр баяртай, бүгдэд нь амжилт хүсье.