Амжилттай

30 минутын минь яриа дажгүй болсон. Хүмүүсийг инээлгэж, аяга угаагчаа бэлэглэж, хэрэндээ л хичээлээ. Миний нэр ус яахав ээ? Монгол гэдэг 6 үсэгний минь нэр төр хаа юм бэ дээ, тийм ээ? 

Ядаж байхад сүүлийн үед энд Япон улсад элэг нэгтнүүд минь хулгай зэлгий, дээрэм тоноон, зодоон цохио их үйлдээд байх болжээ. Уур хүрч уушги савсайх л юм. 

Эцэс сүүлд нь 3.5-хан сая хүмүүсийг аятайхан амьдруулчихаж чадахгүй байгаа төр засагтаа буруугаа чихэх юм дөө. Яалтай? 

Нүүр номоос аваад ирсэн. Уншиж чадсан юм чинь. Хэ хэ. 

Гэснээс төрийн албан хаагчдын нэрийн хуудас крилл үсэг, хуучин монгол бичгээр гээд ар өвөрт нь бичсэн байсан. Би сая ганц хоёр хүнтэй нэрийн хуудсаа солилцсон юм. 

Өөрийн нэрийн хуудастаа нэммээр санагдав. Хо хо.

Ажлаа амжилттай гүйцэтгэсэн би сэтгэл ханамж 200 хувь. Энэ тухайгаа блогтоо мөнхлөх санаатай орж ирсэн юм аа. 

Халууныг эс тооцвол гурван хятад, хоёр солонгос хүмүүст хичээл заачихсан гээд бодохоор "монгол хүн өөр шүү" гэж омогших уу? 

Энэ айхтар халуунаас зугтаад дахин нэг монгол явчихаад ирэх юмсан дөө...

Ханэда нисэх онгоцны буудал. Наашаа ирдэг өдөр дарааллаа хүлээж нэлээд удсан байдаг юм. Дотоодын, гадаадын гээд л ээлжилж нисээд байсан. 

Аяга угаагчаа тараасан. Бүгд баярлалаа гээд авсан. Бүр болоогүй даргадаа, даргын туслахдаа ч өгөөд амжсан. Дараа бусад ажилчиддаа ч нэхэж өгнө дөө гээд бодчихсон яваа. 

Өдөр бүр нэхдэг, зав л гарвал хоёр зүйл барьж авдаг. Нэг нь энэ аяга угаагчийг нэхэх, нөгөөх нь ном унших. Энгийн дадал минь болчихсон. Энгийн бус дадалтай болно доо тэгж байгаад. 

Та бүхний энгийн бөгөөд гайхамшигт дадлыг чинь сонсмоор л байна шүү. 

Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.