Тэрэлж цэцэг

Өдрийн цайны цагаараа ном барьж аваад л таг хөдөлгөөнгүй суучихдаг гэж ойлгодог хүмүүс мэр сэр бий. Хувийн ажлаа амжуулдаг юм аа. Энэ өдөр шуудан орох ажил гараад. Зулзага, шилжээд явсан бага ангийн багшдаа захиа бичээд, өөрөө шуудан орох зав гардаггүй. 

Ээжид оногдоно уг ажил...

Галт тэрэгний буудал. Цэцэг нь анхаарал татаад. Яг өдийд энэ цэцэг хаа сайгүй. Азалия буюу тэрэлж цэцэг гэнэ шүү. Цагаан, ягаан, улаан гэх мэт өнгөөр алаглана.

Энэ цэцэгсийн нэрсээ мартчихгүй л байх юмсан. Ирэх жил мартчихаад дахиад л хайх байх даа. 

Өөрөө цэцэг тарьж арчилдаггүйн л гор байх тийм ээ?

Модны нэрийг хэлж мэдэхгүй байна өө. Зочид буудлын гадаа. Гэснээс энэ зочид буудлыг тэр чигээр нь муждаа түрээслүүлчихсэн байгаа гэсэн. Коронатай гарсан хүмүүсийг байрлуулдаг гэсэн. 

Яаж мэдсэн гэхээр, сая монголоос ирэх хүнд зочид буудал хайж утасдахдаа. 

Дээрх модны цэцгийг ойроос дарсан байдал. Гоёмсог байгаа биз? Гоёмсоггүй цэцэг ч гэж алга л даа. Бүгд л өөр өөрийн онцлогтой.

Гэснээс ойрд хүйтэн байна. Жиндүү. Даараад л гүйгээд байна. Бас бороотой. Удахгүй халуун халуун гэдэг улирал эхлэх тул сэрүүхэн өдрүүдээ нэг их ад үзэхгүй шүү. Хи хи.
 

Хувийн ажил гэж их байна өө, зулзагуудын. Амжвал ганц нэгийг нь бичиж үлдээнэ ээ. Яагаав 40 насандаа хийх зүлйсийн эхний жагаасалтад байсан даа. Хувийн түүх, намтараа бичих гэж. 

Блог минь ч бас түүний нэг хувилбар юм даа.

Түр баяртай. Бүгдэд нь бүхий л сайхныг хүсье.