Хөдөө яваад ирсэн гэсэн дээ. Хөдөөний амт цаанаа л нэг тансаг, аюулгүй. Амаа олохгүй л иднэ. Энэ юу вэ? Үүнийг юугаар хийсэн бэ? Яаж хийдэг вэ? гэж асууж ирээд л иднэ.
Өөрөө хийчихдэг ч юм шиг... Хааяа л онгод бууж ирвэл хийх гэж оролдоно. Бүтэлгүйтнэ, болино. Хэ хэ.
Хар шош? Үүнийгээ нэг их нялуун амттай чанадаг юм. Энэ удаад надад тааруулаад давстай чанасан байна лээ. Намайгаа нялуун, хэт чихэрлэг юманд дургүйг мэдчихнэ ээ, хөөрхөн.
Амтат төмс. Тугалган цаасанд ороогоод, галд шардаг. Би бол ингэж шарж мэддэггүй, тэгээд ч тугалган цаас худалдаж авахаасаа нарийлаад. Ккк. Нимгэн хэрчээд хайруулын тавганд шараад, бага зэрэг давс цацаад иддэгийг байнгын уншигчид минь мэдэх байх, тийм ээ?
Ингээд олныг шараад тавьчихсан байхаар нь амтархан идсэн. Зөөлөн, чихэрлэг амт нь анхандаа нялуун санагддаг байсан бол одоо овоо дасаад тэр байх, идчихдэг болсон байна лээ.
Зэрлэг гахайн мах. Яг юуных нь хэсэг гэчихэв ээ? Гэснээс зэрлэг гахайн элэг зүрх бөөр, засааг нь хүртэл иддэг, энд ирэхээрээ. Би тэр засааг харин яагаад ч юм дурлаж идэхгүй байгаа.
Амсаж үзсэн, амтыг нь мартчихаж...
Үүнд бас дуртай. Даршилсан цагаан лууван. Өөрөө даршилж мэдэхгүй ч авч идэх дуртай. Цагаан лууванг ихэвчлэн шөлтэй хоолондоо хийчихдэг. Гэснээс ногоо цагаа их үнэтэй болж байна өө.
Монголд хөдөөд өрөм ааруул, тараг айраг гээд бас л тансаг амт тийм ээ?
Түр баяртай, бүгдэд нь хамгийн сайн сайхныг хүсье.
0 件のコメント:
コメントを投稿