Зээ хө, энэ номны учрыг нэг л ололгүй байсаар уншиж дуусгав.
Осолдохгүй монголоор уншаад, хуудас нь ахиад л байсан. Утга нь харин ой тоонд минь үлдэж өгөхгүй явсаар төгсөв. Тийм ч болохоор тэр үү? Их удаан уншив. Түүнээс нэг их зузаан ном биш. 400 хүрэхгүй хуудастай.
Салман Рушди " Флоренцийн шидэт гүнж".
Акбар гэж нэг хүн гарна.
Анжелика гэдэг бүсгүй гарна. Төмөр Тэмүжин хааны удмын гүнж гэсэн. Хосгүй гоо үзэсгэлэнтэй, ид шидийн увидастай байж...
Тэгээд л их сонин хэл ам сугалчих гэсэн газрын нэр, хүний нэр гарна.
Номын хавтасны арын хэсэгт "Энэ романд Монголчуудын эртний удам угсаа, их Моголын Бабур, Акбар хаад, дэлхийн улс төрд макиавеллизм гэх нэр томъёог оруулсан италийн улс төрийн нэрт зүтгэлтэн, зохиолч Никколо Макиавелла гээд олон түүхт хүмүүс, түүхэн үйл явдал, бас түүхэн домгууд хэрхэн нийлэгжсэнийг олж унших болно. Бас түүхэн роман зохиогч ямар олон эх сурвалж ашигладагийг ч мэдэж болно."
Хэмээсэн байна. Гэтэл миний ойлгосон зүйл ховор. Хэ хэ.
Шидэт бүсгүйн тухай хэн нэгэн харийн хүн өгүүлнэ. Үлгэр ч юм шиг, түүх ч юм шиг, бодит зүйл ч юм шиг л зүйлийг хүүрнэ өгүүлнэ.
Нээрээ л дэлхийн талыг шахуу эзэлсэн өвөг дээдсүүдийн минь удам угсаа харин нутагт дуулиантай, шуугиантай, үлгэр домог мэт яригддаг, хүндлэгддэг, ад үзэгддэг, айлгадаг, сүрдүүлдэг гээд л үлгэр мэт, ид шид мэтээр яригдаж домог болон яригддаг байсан байх даа тийм ээ?
Удам судар, үүх түүх сайтай бид эдүгээ нэг л хөлөө олохгүй, толгой нь самуурсан мэт л байна тийм үү?
Эх оронд минь болж буй үйл явдлууд, сайд дарга нарынх нь зохисгүй үйлдлийг хараад өөрийн эрхгүй тэр их сайхан нэр төр, удам судартаа хир суулгаж байна даа гэж бодогдох...
За за нэг ном уншсанаа их юманд бодсон уу? Улс төржүүлээд. Хи хи.
Унших явцад сүрхий сүрхий үгтэй тааралдав шүү дээ. Түүж бичих үү дээ.
"Эр хүн яамаар байгаагаа гол төлөв өөрөө мэддэггүй. Ярьж байгаагаа хүсдэггүй нь дийлэнх. Эр хүн өөрт нь шаардлагатайг л хүсдэг".
"Эмэгтэй хүн эр хүнээр дутах нь эр хүн бүсгүй хүнээр дутдагаас бага. Тийм л учраас эр хүн хайртай бүсгүйгээсээ чанга зуурч байх нь чухал. Эс тэгвэл яваад л өгнө".
Цагаадайн үр удам үзэсгэлэн гоо байсан шиг байгаа юм. Нэг тийм өгүүлбэр явж байсан.
"Санаа гэдэг бол Сарны хоног буюу далай тэнгисийн түрлэг шиг цаг нь болохоор гарч ирээд өсч томрон бэхжих боловч дараа нь их дугуйн эргэлтээр хүч нь саарч, зүс онгоод бүрмөсөн замхардаг".
"Зорилго нь аргаа зөвтгөдөг".
"Хайр дурлал эр хүнийг тэнэ болгочихдог юм".
"Хэрэв харах өнцгөө зөв авах юм бол өнгөрсөн үеийн гэрэл одоо цагийг хамгийн орчин үеийн чийдэнгээс ч илүүгээр тодруулах чадвартай".
Монгол! Могол! гэдэг үг тухайн үедээ догшин хахь харь үг байжээ. Хадны мангаа гэдэг шиг л.
...Домог яриагаар бол Акбарын дээд өвөг Төмөрийг их зам дагууд жирийн жинчин тэмээчин дүрээр хэрэн хэссэн дээрэмчин явахад нь факир буюу илбэч бадарчин таарч уух уё, идэх юм гуйн: "Надад өл залгах юм өгч хайрла, оронд нь би чамд хаант улсаа бэлэглэе" гэсэнд Төмөр гуйсныг нь ёсоор болгосны дараа мөнөөх илбэч Төмөрт өөрийн өмсч явсан цувыг нөмрүүлээд ороолгож гарчээ. Арван нэг дэхээ ороолгоход нь уурсан хилэгнэсэн Төмөр нөмрөг цувыг хуу татан хаявал факир бээр: "Дахиад жаахан тэсчихсэн бол чиний удмын хаант улс илүү удаан тогтох байсан юм, одоо яая гэх вэ, чиний удмын арван нэг дэх үе дээр хаант улс чинь мөхөх юм байна" гэсэн гэдэг.
Ийм домог гэх үү? Түүх гэх үү? Сонирхолтой зүйл уншлаа.
Хаан хүн аливаа үйлд хувийн таалал юм уу, өс хонзондоо дөрлүүлэх эрхгүй. Эн тэргүүнд улс оронд нь чухамм юу хэрэгтэй тустайг бодо учиртай юм.
Энэ үгийг харин одооны төр засаг барьж буй хүмүүст уншуулмаар үг байх чинь вэ? Гэхдээ тэд уншихгүй л дээ.
Мөн тухайн цаг үеийн ихэс дээдэс чинь загас наадуулж цэнгэхдээ маниийг хавьтуулахааргүй чадварлаг байсан юм байна тийм ээ. Хэ хэ. Эрчүүдийнхээ сэрлийг хөдөлгөхийн тулд анхилам үнэртүүлэгчийг эрийнхээ нөгөө нэг юунд нь түрхэх гэх мэтээр "оршил"-той байжээ. Хо хо.
Яг ямар ургамал гэчихэв ээ. Тэмдэглэж авдаг байж. Одооныхор бол арома юм шиг байна тийм үү? Энэ аромагийн тухай нэг судална гэж бодсоор л...
Түр баяртай. Бүгдэд нь амжилт хүсье.